ชาม หมายถึง น. ภาชนะรูปคลุ่ม ๆ ชนิดหนึ่ง สําหรับใส่อาหารเป็นต้น.
(โบ) น. ชามขนาดใหญ่อย่างชามโคม.
[ชามพูนด] น. ทองคําเนื้อบริสุทธิ์ (ในคัมภีร์ไตรภูมิกล่าวว่าเกิดใต้ต้นหว้า), ชมพูนท ชมพูนุทหรือ ชัมพูนท ก็ว่า. (ส. ชามฺพูนท ว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที.).
[–ดอน] น. ลูกเขย. (ป. ชามาตุ; ส. ชามาตฺฤ).
[–ดอน] น. ลูกเขย. (ป. ชามาตุ; ส. ชามาตฺฤ).
[–ดอน] น. ลูกเขย. (ป. ชามาตุ; ส. ชามาตฺฤ).
น. คนที่ไม่มีมดลูก, ผู้ชาย ก็ว่า.
น. ผู้มีศิลปะหรือฝีไม้ลายมือในการต่อสู้.